Het was alweer een aantal weken geleden dat ik een bezoek bracht aan Aduarderzijl. Ik kom er met regelmaat. Ik hou van Aduarderzijl. Afgelopen week was het wederom zover, scharrelen aan de oever van het Reitdiep bij Aduarderzijl. De weersomstandigheden waren optimaal, winters, weliswaar zonder sneeuw en ijs, wel een strak blauwe lucht, heerlijk!
Na een wandeling door het piepklein buurtschap, loop ik richting de steiger die achter de sluis ligt, de steiger die ik in het voorjaar en zomer veelvuldig gebruik om vanaf die steiger plek het water in te duiken. Het water van het Reitdiep is voor mij nog te koud. Ik kan me nu al verheugen op het voorjaar als ik de eerste duik weer neem in het Reitdiep. Niets is zo fijn om te zwemmen in natuurlijk water. Filmpje Reitdiep bij Aduaderzijl.
Naast de steiger ligt een stuk grond het ligt er al honderden jaren, toch bijzonder! Om bij de oever te komen moet ik eerst onder het prikkeldraad doorkruipen, een uitdaging, gelukkig lukt het altijd zonder kleerscheuren. Behalve dan de allereerste keer dat ik mijn jas openhaalde aan dat zelfde prikkeldraad. Aduarderzijl aan het Reitdiep. Zo mooi!
Ik neem plaatst op een steen en kijk uit over het Reitdiep, je hoort hier de stilte van de natuur. Mijn dagdroom neemt me mee in het jaartal 1285 toen monniken van het klooster van Aduard het Aduarderdiep lieten graven naar het Reitdiep en hier in Aduarderzijl de gelijknamige zijl (spuisluis) aanlegden. Niets is minder waar dan dat, een heel bijzonder plek in de Gemeente Westerkwartier buurtschap Aduarderzijl. Magisch. Gelegen aan het Reitdiep waar je de stilte hoort.
Reactie schrijven