een windvlaag

Zó mooi is de provincie Groningen. Het is zaterdagmiddag de lucht blauw hier een daar een wolkje. Prachtig lenteweer. Vorige week werd ik gevraagd voor een foto opdracht. Een foto van het eiland Schiermonnikoog bij avondlicht.

Niets mooier dan dat. Voor dit soort opdrachten neem ik altijd een Tamron 150-600mm mee. De lens leent zich uitstekend bij dit soort fotografie opdrachten.

Na een tijdje zoeken heb ik een mooie plek gevonden aan de Groningse Waddenkust nabij Lauwersoog, interessante plek het licht is goed. Het eiland Schiermonnikoog is vanaf deze plek zo goed zichtbaar, het is helder licht, goudkleurig. Schiermonnikoog is gevangen in het gouden avondlicht.

Vanaf de Lauwersmeerdijk bij het Vierhuizergat loop ik richting de stenen die onder aan de dijk liggen. Het water is rustig, er staat een klein briesje. Hier hou ik het wel vol. De lucht begint al mooi goudachtig te kleuren.

Rustig zitten, wachten op het juiste licht en dan is daar het moment, plaatjes schieten. Nadat ik een aantal platen heb geschoten zoek ik een andere plek op tussen de stenen.

Die stenen zijn een behoorlijk uitdaging ik spring van de ene steen naar de andere. Een paar keren spring ik mis, en zak tot mijn knieën in het slik. Niets aan de hand, gewoon doorgaan.

Even verderop zie ik een plek waar het zicht nog beter is voor het perfecte plaatje. De camera en lens bungelt om mijn schouder. Ik zet me af wil nog een sprong maken naar de volgende steen… een windvlaag zorgt ervoor dat mijn haar in mijn gezicht slaat! Je raad het al, ik ga op mijn plaat.

Camera naar de Klote!

Mijn camera valt gelukkig op de stenen en niet in het zoute water. Het glas van de Tamron heeft een breuk. De camera geeft vage errors, hij doet het nog wel. Ik zit onder het slik, heb kletspoten, en last van mijn hand en pols.

Een mooi foto avontuur, gelukkig hebben we de foto’s nog.

Eerdaags een nieuwe lens en camera aanschaffen.